كابينت آشپزخانه

همانطور كه امروزه معمولاً استفاده مي شود، اصطلاح كابينت آشپزخانه به نصب آشپزخانه داخلي از يك كابينت زميني يا ديواري اشاره دارد. به طور معمول، كابينت هاي چند طبقه توسط يك پيشخوان پوشانده مي شود و كف و ديوارها در پشت و زير كابينت قابل دسترسي نيستند. كابينت هاي آشپزخانه به خودي خود در قرن بيستم اختراع شدند. كابينت هوزير در دهه 1910، يك پيشرو، بدون تعبيه، يك تكه مبلمان بود كه داراي سطوح انباري و كاري بود، كه بيش از 2 ميليون تا سال 1920 فروخته شد.[2]
طراحي كابينت قبل از جنگ جهاني اول. آشپزخانه‌هاي معمولي قبل از جنگ جهاني اول از ميزهاي كار مستقل و انباري براي نگهداري خشك استفاده مي‌كردند. گاهي اوقات از كمدها در آشپزخانه ها استفاده مي شد، اگرچه در خانه هاي بزرگتر ظروف معمولاً در اتاق غذاخوري يا انباري پيشخدمت نگهداري مي شدند. غذاهاي فاسدشدني مانند شير، گوشت و سبزيجات روزانه خريداري مي شد.دوران صنعتي پس از جنگ جهاني اول. علاقه فزاينده به كارايي خانوار منجر به مطالعات پيشگامانه حركت كارهاي خانه در دهه 1920 توسط روانشناس صنعتي ليليان مولر گيلبرت شد. پيشرفت‌هاي بعدي در طراحي آشپزخانه، زمينه را براي كابينت‌هاي داخلي آشناي امروزي فراهم كرد. در آن زمان، سطوح كار معمولاً از مشمع كف اتاق يا فولاد ضد زنگ ساخته مي شد. پيشرفت در فناوري در نهايت توليد كابينت در مقياس صنعتي را ممكن كرد.طراحي كابينت پس از جنگ جهاني دوم. در ايالات متحده، روكش هاي لمينت هاي فشار بالا مانند Formica محبوب شدند. ورقه ورقه ها منجر به پذيرفتن طراحي آشپزخانه بدون درز هم سطحي شد كه امروزه رايج است، اگرچه خود لمينت ها با مواد سطح جامد مانند سنگ و كوارتز جايگزين شدند. در اروپا، كابينت هاي توكار نيز در دهه 1920 پيشگام شدند. با مواد بهبود يافته، سبك كابينت بدون قاب، كه به دليل مينيماليسم معماري آن كه يادآور طراحي باهاوس است، قابل توجه است، در طراحي آشپزخانه اروپايي ظاهر شد و به زودي در سراسر جهان پذيرفته شد.گرايش هاي پست مدرن طراحي كابينت. ساير عناصر طراحي آشپزخانه بر انتخاب كابينت تاثير مي گذارد. براي مثال، آشپزخانه‌هاي پست مدرن معمولاً با كف‌هاي چوبي، رنگ‌هاي خاكي و ديوارهاي خالي به جاي كاغذ ديواري مشخص مي‌شوند كه به نوبه خود بر انتخاب كابينت تأثير مي‌گذارند. روندهاي مختلف شامل معرفي گزينه‌هاي گران‌تر، اقدامات صرفه‌جويي در فضا، تعداد بيشتر اجاق‌ها، ميزهاي ضخيم‌تر [2 تا 3 اينچ (51 تا 76 ميلي‌متر)]، كابينت‌هاي پايه بلندتر، روكش‌هاي تزئين شده، لوازم خانگي بلندتر، زيرپيمانه‌ها و كار مي‌شود. نورپردازي و سقف هاي بلندتر [مثلاً 9 فوت (2.7 متر)]. در حالي كه اينها روندهاي كلي طراحي آشپزخانه هستند، اما روي كابينت نيز تأثير گذاشته اند.آشپزخانه هاي امروز طراحي آشپزخانه مدرن تا حدودي در نتيجه تحقيقات ارگونوميك بهبود يافته است. عملكرد مهم است. يك مطالعه تحقيقاتي "دانشمندان انسان شناسي" را مشاهده كرد كه صاحبان خانه ها با كابينت آشپزخانه خود "تعامل" دارند. آشپزخانه ها بزرگتر هستند و كابينت هاي بيشتري دارند. برخي از آشپزخانه ها ممكن است پنجاه كشو و درب كابينت داشته باشند. ويژگي‌هاي جديد امروزي شامل كشوهاي عميق براي وسايل آشپزي، قفسه‌هاي بيرون‌كش براي جلوگيري از خم شدن بيش از حد، سيني‌هاي اسفنجي در جلوي كابينت‌هاي سينك، ظروف جمع‌آوري مخفيگاه زباله/بازيافت، كابينت‌هاي بيرون‌كشي ادويه‌ها، سوسيس تنبل در كابينت‌هاي گوشه، ذخيره‌سازي عمودي براي كوكي‌ها است. ورق‌ها، اسلايدهاي كشو با امتداد كامل، و كشوها و درها با مكانيسم‌هاي به اصطلاح soft-close/positive-close كه كشوها را قادر مي‌سازد بي‌صدا ببندند يا پس از فشار جزئي به طور كامل بسته شوند. همانطور كه سهام مسكن بزرگتر مي شود، بسياري از صاحبان خانه با مشكلات بصري غير جذاب كابينت آشپزخانه قديمي مواجه مي شوند. در چنين شرايطي، انتخابي براي خريد كابينت‌هاي جديد (گران‌ترين)، بازسازي مجدد كابينت‌هاي موجود (كمتر هزينه)، يا برداشتن و تكميل مجدد كابينت‌هاي موجود (با كمترين هزينه اگر توسط صاحب خانه انجام شود) وجود دارد.[3] تا سال 2009، تاكيد بيشتري بر روي كابينت هايي كه با در نظر گرفتن عوامل محيطي طراحي شده بودند، وجود داشت. به اصطلاح «كابينت‌هاي سبز» رواج بيشتري پيدا مي‌كردند.[4] از آنجايي كه خانه‌ها در كشورهاي غربي براي صرفه‌جويي در هزينه‌هاي گرمايش و سرمايش هوا بسته‌تر شده‌اند، گاهي اوقات كيفيت هوا به‌عنوان گازهايي كه از رزين‌ها در حين پخت خارج مي‌شوند، آسيب ديده است. رزين ها، مواد آلي كه از حالت مايع به جامد تبديل مي شوند، براي توليد چوب مهندسي شده (مانند تخته خرده چوب) كه اغلب براي ساخت لاشه كابينت آشپزخانه استفاده مي شود، استفاده مي شود.[4] بر اساس گزارش اخير:با توجه به اينكه مردم آمريكاي شمالي بخش بزرگي از زندگي خود را در داخل خانه سپري مي كنند، واضح است كه چرا اين يك موضوع كليدي در طراحي فضاهاي سالم است. علاوه بر اين، كيفيت هوا يك مشكل مستقل نيست. بلكه هر جزء ديگر خانه مي تواند بر كيفيت هوا تأثير بگذارد. كيفيت هوا مي‌تواند با خروج گاز از كابينت، ميز، كفپوش، ديوارپوش يا پارچه به خطر بيفتد. با پختن محصولات جانبي منتشر شده در هوا و كپك ناشي از رطوبت بيش از حد يا تهويه ضعيف.[4]

يك كاربر ويلچر عملكرد يك آشپزخانه طراحي جهاني را بررسي مي كندطراحي جهاني برخي از طراحان بنا به مفهومي به نام طراحي جهاني شروع به ساخت خانه ها و كابينت ها كرده اند تا نيازهاي كاربران را در طول چرخه زندگي انسان و در ميان تمام قابليت هاي كاربر برطرف كنند. ايالات متحده دوباره